"Twee keer uitvallen en weer opstaan"
“Mijn naam is Patrick. Ik ben opgegroeid in Engeland en woon nu naar volle tevredenheid in het oosten van het land. Rustige spits, nuchtere mensen, maar natuurlijk wel hutje mutje. Het blijft Nederland. Ik werk al 25 jaar in de IT: een typisch gevalletje van ‘soort zoekt soort.’ Sinds een maand ben ik begonnen in een nieuwe baan!”
Mijn eerste formele ziekmelding
“Voordat ik aan deze baan begon ben ik twee keer uitgevallen op werk. De eerste keer kwam door alle veranderingen op de werkvloer. We voeren ieder halfjaar een nieuwe koers met z’n allen. Op een gegeven moment wist ik gewoon niet meer wat er van me verwacht werd. We werkten in een oude loods, één grote galmruimte dus, en er kwamen feloranje tegels op de vloer. Mijn functioneren ging achteruit en ik trok me dit veel te persoonlijk aan. Na een poosje stortte ik volledig in: mijn eerste formele ziekmelding. Daarna, op mijn dertigste, werd ik opgenomen in een inrichting en kreeg ik de diagnose autisme spectrum stoornis.”
Nieuwe werkgever, tweede uitval
“Toen ik bij een volgende werkgever wéér uitviel, werd een verband met mijn autisme niet uitgesloten. Re-integratie op het 1e spoor zou niks worden, dus moest ik op zoek naar ander passend werk. Via de arbeidsdeskundige van het UWV kwam ik bij Effectyf terecht. Ik voerde een kennismakingsgesprek met re-integratiecoach/consultant Han Dijkslag, specialist op het gebied van autisme en werk. Hij kwam op mij heel kalm, beheerst, nadenkend en ervaringrijk over. We bespraken het verdere verloop van mijn traject en hij zei tegen me: ‘het is belangrijk om voor iemand te kiezen waarin je vertrouwen hebt.” En dat had ik. ‘Wat gebeurt er met jou?’ “Sja, wat gebeurt er met mij. Het is vooral kleur en geluid waar ik last van heb. Initieel leidt het me af, maar na een paar uur vreet het aan me en barst ik in huilen uit. Als iemand op platte schoenen langsloopt, klinken die voor mij als naaldhakken.
Stel dat er naast je bureau iemand staat te kletsen, Interview dan is dat voor mij alsof diegene door een megafoon in mijn oor toetert. Er zijn trucjes, waardoor ik hier steeds beter mee leer omgaan. Zo zet ik een geluidsisolerende koptelefoon op als ik ergens alleen aan werk. Het liefst zou ik dan het licht nog uitdoen. Wat ook helpt is mijn knuffel meenemen; iets zachts en bekends in mijn rugzak. Een werkplek met mijn rug tegen de muur? Fijn, dan kan er tenminste niemand achter me langslopen.”
Begeleiding op de werkvloer
“Zoals je misschien merkt is mijn zelfbeeld niet geweldig, hier werk ik met mijn coach Han aan. Hij geeft me inzicht in mijn kwaliteiten en biedt handvatten om mezelf te presenteren aan anderen. Hij ondersteunt ook vooral bij de vraag: ‘hoe kom ik weer terug in het werkproces, wanneer ik afgeleid raak?’ Op dit moment duurt het soms twee uur voordat ik weer aan het werk kan. Na al die tijd vind ik het nog steeds lastig om aan te geven wat ík nodig heb om goed te kunnen functioneren. ‘Stel je niet aan’, denk ik dan. Als ik iemand persoonlijk leer kennen, wordt het makkelijker om dit te bespreken. Gelukkig zitten we op mijn nieuwe werk met een klein groepje in een héle saaie ruimte. Daar hou ik van!”
Ik voel me…
“Relaxter. De angst voor het hele traject is weg en ik ervaar iedere dag niet meer als een uitputtingsslag. Dit gevoel hou ik graag vast de komende jaren: op naar meer ontspanningsmomenten!"
'Hm, een metafoor die bij mij past?'
"Er komt wel iets binnen, wacht. Een vogelbekdier! ‘Een beetje vreemd, maar toch lekker’, zegt Patrick grinnikend. "In het begin dachten mensen zelfs dat ze nep waren. Typisch voor een vogelbekdier is dat ze zich niet bemoeien met anderen en afstand nemen als ze zich niet lekker voelen."
