Henry is tweeënvijftig jaar en heeft pas recent de diagnose ‘autisme’ gekregen. Hij werd door privéomstandigheden minder belastbaar en in het diagnose traject kreeg hij veel informatie te verwerken. Dat alles bij elkaar had zoveel impact op dat hij uiteindelijk uitviel op zijn werk. In het kader van de Wet verbetering poortwachter was hij verplicht om een 2e spoortraject te volgen en het Autismecentrum raadde hem daarvoor een coach van Effectyf aan. Hij had een reïntegratiebedrijf nodig met kennis van autisme.
Henry: “Als je net weet dat je autisme hebt, neem je alles voor waar aan. Iedereen wil je helpen en vertelt jou wat je nodig hebt. Maar ik voelde mij daardoor erg in een hokje geplaatst. Als je niet precies weet wat je nodig hebt, moet je het zelf uitzoeken, samen met een coach die weet wat er bij jou past. Samen zoek je uit wat jou energie kost of juist energie geeft en waar je overprikkeld van raakt. Berthy Vinke doet dat heel goed, zij bleef niet exact binnen de kaders van haar werk”, vertelt Henry. “Want autisme zit in je hele leven, niet alleen in je werk. Dus praten we ook over mijn thuissituatie en vertalen dat naar werk. Ik had meteen een klik met haar, zij heeft verstand van het begeleiden van mensen met autisme, dat merkte ik gelijk. Ik heb veel van haar geleerd. Na de diagnose maakte ik bijvoorbeeld soms dingen mee op m'n werk die ik vervolgens toeschreef aan autisme. Maar nu weet ik dat iedereen wel wat heeft. Anderen kunnen ook niet lekker in hun vel zitten en anders reageren dan ‘normaal’. Dat leer ik ook van Berthy, we bespreken dat soort ervaringen en dan ga je ontdekken hoe het zit.”
“Ik werk als supervisor en het voelt alsof ik mijn hele leven tekort ben gedaan. In het verleden kreeg ik regelmatig commentaar dat ik niet goed kon plaatsen. Ik heb tijd nodig om informatie te verwerken en om te reageren op wat er gezegd wordt. Als ik twee dagen later nog op iets terug wil komen, dan zijn anderen alweer verder en je kan niet terug. Nu probeer ik alerter te zijn in gesprekken en tegengas te geven. Maar dat zijn ze niet van mij gewend. Ik weet nu beter wat assertiviteit betekent en dat helpt. Maar iedereen moet wel aan de nieuwe Henry wennen, ook mijn familie.”
“Ik ben aan het re-integreren bij mijn huidige werkgever, met de intentie om daar te blijven. Het inzetten van randvoorwaarden die voor mij helpend zijn, lukt echter niet. Mijn werkgever is van mening dat iedereen in het bedrijf aan dezelfde regels moet voldoen. Vanuit spoor twee voer ik nu ook netwerkgesprekken met andere werkgevers. Voordat ik wist van mijn autisme, had ik na een gesprek nog veel onbeantwoorde vragen en ging ik zelf dingen invullen. Nu heb ik open gesprekken en kan ik tijdens het gesprek al mogelijkheden aftasten. Het is fijn om te ervaren dat er ook werkgevers zijn met kennis van autisme; zij vragen bijvoorbeeld of alles duidelijk is, geven extra uitleg waar nodig en benadrukken wederzijdse verwachtingen. De vraag is nu: ‘moet ik op zoek naar een andere werkgever of niet?'
“Ik wil met mijn verhaal andere mensen doen realiseren dat het kán, je weg vinden met autisme. Zodat zij een stap durven zetten. Ik hoef niet in een hokje waar ik niet in pas; iedere autist is anders. Ik wil werkgevers laten zien dat je met gewoon afspraken maken al een heel eind komt. Als iemand snel overprikkeld raakt, laat hem dan op een ander moment lunchen. Of gun iemand even een wandelingetje na een inspannende klus waar veel focus voor nodig was. Kijk wat iemand nodig heeft en maak het bespreekbaar.”
“Ik was heel blij met mijn diagnose. Ik heb mijn hele leven gezocht en nu heb ik ontdekt wie ik ben en hoe ik in elkaar zit. De beperkingen die ik door mijn autisme ervaar gaan nooit over, maar er is iets aan te doen. Ik kan mezelf nu verkopen als een normaal persoon. Ik bén ook normaal, maar met een stukje apart erbij. Ik ben meer ontspannen en durf veel meer te proberen, zoals dit interview. Ik ben zelfs op de foto gegaan! Dat is toch schitterend! ‘Kun jij van mij een foto maken als ik op de foto ga?’ Het zag er zo professioneel uit, dat ik het aan mijn dochter wilde laten zien.”
“In mijn re-integratietraject wordt ik weer gezien als persoon. Ik heb het gevoel dat ik wat waard ben en dat heb ik mijn hele leven gemist. Daarom kan ik dit nog steeds niet zonder emotie zeggen.”
Herken jij jezelf in dit verhaal?
Lees meer over onze begeleiding in de folder over autisme & werk
