In 2020 kreeg Wendy een hersenbloeding. Ze had nog nooit van het woord aneurysma gehoord, maar er zat er eentje in haar hoofd. Op een avond was ze alleen thuis en voelde ze een heftige pijn in haar hoofd. Ze dacht: ‘dit is niet goed, ik ga dood.’ Gelukkig was ze nog in staat om hulp te bellen, anders was ze er niet meer geweest.
Wendy: “die avond was mijn overlevingskans 20 procent. Ik weet alleen van horen zeggen dat ik met de ambulance naar het ziekenhuis ben vervoerd en daar twee hersenoperaties heb ondergaan. Daarna werd ik pas wakker. Mijn linkerkant was op dat moment verlamd. Een lang revalidatietraject volgde, ik moest weer leren lopen.” Nu, tweeënhalf jaar later, kan Wendy weer alles bewegen, maar ze mist alle kracht in haar linkerarm en is nog onder behandeling van een fysiotherapeut.
“Ondanks dat ik fysiek redelijk ben hersteld, heb ik wel hersenletsel. Om die reden kwam ik bij Effectyf terecht. Mijn hersenletsel zorgde voor belemmeringen bij het hervatten van werk. Denk aan beperkte energie, overprikkeling, niet kunnen plannen, niet kunnen multitasken. Ik was accountmanager bij een uitgeverij en ik wilde heel graag terugkeren in die baan, want dat werk paste echt bij mij.”
“Samen met mijn coach Tanja van Aalst heb ik op allerlei manieren geprobeerd om te re-integreren. Mijn werkgever werkte goed mee; ik had een buitendienstfunctie maar ik mocht vanuit huis werken. Dat probeerde ik, een paar keer per week een paar uurtjes, maar dat lukte niet altijd. Gelukkig was daar alle begrip voor. Samen met Tanja ben ik nog een dag naar kantoor geweest en een keer met een collega op pad. Ik ervaarde weer hoe het is om in de auto te zitten en naar klanten toe te lopen. Op de dag zelf ging het best goed, maar één tot twee dagen daarna betaalde ik de prijs, dan kon ik bijna niks.”
“Tanja heeft aan het begin van het traject heel helder uitgelegd wat mijn rechten en plichten waren. Ze was mijn gids in het hele oerwoud van UWV-regels, daar heb ik veel aan gehad. Haar persoonlijke manier van benaderen vond ik heel prettig. Bovendien heeft ze veel kennis van hersenletsel. Het lukt mij vaak niet om vrienden, familie of collega’s goed uit te leggen hoe het werkt in mijn hoofd. Tanja heeft heel veel ervaring, dat scheelt de helft, aan haar hoefde ik niets uit te leggen. Als ik tijdens een coaching gesprek moe begon te worden, dan wist ze ook meteen ‘dit is het moment om te stoppen’.
“Je wilt niet horen dat je bent afgekeurd, want daarmee wordt eigenlijk gezegd: ‘je doet niet meer mee.’ Tegelijkertijd is het ook een opluchting dat ik niet meer constant de strijd hoef aan te gaan om een paar uur te kunnen werken. Ik mag nu egoïstisch zijn en alleen aan m'n eigen herstel en toekomst denken. Ik ben ervan overtuigd dat ik ooit wel weer ga werken. Als mijn revalidatie is afgerond, komen er misschien weer mogelijkheden. Ik ben pas 39 en nog niet klaar om achter de geraniums te gaan zitten!”
“De arts is het ziekenhuis zei steeds tegen mij hoe mooi hij het vond dat ik hoop bleef houden. Ik gaf aan dat het geen hoop was, ik wist zéker dat ik beter zou worden. En zo denk ik er nog over. Ik ga een boek schrijven over mijn proces. Niet over hoe zielig ik ben, maar over geloof in jezelf. Als denkt dat je iets kan, dan kun je het. Waar deuren sluiten, gaan vaak ook ramen open. Als je verder kijkt, zijn er wellicht andere mogelijkheden die je voorheen niet zag.”
Herken jij jezelf in dit verhaal?
Lees meer over onze dienstverlening in de folder over NAH & Werk
